Er was geen hulpmiddelencentrum in Gambia. Mensen met een (tijdelijke of permanente) handicap met een gemiddeld inkomen, waren daardoor vaak afhankelijk van ‘een gulle gever’ om over een hulpmiddel te kunnen beschikken.

Als je niet (snel) over een hulpmiddel kunt beschikken, kan dit verstrekkende gevolgen hebben, zelfs op korte termijn. Bijvoorbeeld:
– de gezinsverzorging komt in gevaar;
– werk of school kan niet worden voortgezet;
– de algemene fysieke conditie verslechtert.

In Gambia raken mensen met een handicap vaak in een sociaal isolement omdat ze uiteindelijk 24/7 in bed liggen (vaak slechts een matras op de grond).